In de Woestijn?

Als je christen bent, hebt je het vast wel eens gehoord 'de woestijnperiode'. Vaak neergezet als een periode in je leven waarin 'dat geloven' allemaal niet zo gemakkelijk gaat... Je hebt moeite om Gods stem te verstaan (áls Hij überhaupt al spreekt), je ziet niks gebeuren of veranderen in de dingen waar je mee bezig bent en voelt je een beetje afgezonderd van Hem.

Ik had er de laatste ook wat last van. Niet in zo'n erge mate als hierboven beschreven staat, maar ik merkte wel dat het erg lastig was om Hem te vinden. En ik begon er een beetje genoeg van te krijgen om eerlijk te zijn...

Volgens mij heeft God datzelfde gedacht... Gisteren was ik weer een beetje aan het jammeren en klagen, toen ik plotseling duidelijk de stem van God hoorde. Het ging ongeveer zo:

Ik: "Heer, ik weet niet wat ik nog moet doen - ik kan Uw stem maar niet horen en voel me zo leeg. Volgens mij zit ik in een woestijnperiode of zo"

God: "Van die woestijntheorie klopt niks!"

Ik: "Ehh.."

God: "Heb je ooit in Mijn Woord gelezen dat Ik zweeg terwijl iemand in de woestijn zat?"

Ik: "Volgens mij niet nee"

God: "Nou dan! Toen het volk door de woestijn ging, was Ik er steeds bij: heb gesproken, liet mijn wolk en vuur zien en Mozes en Ik hebben hele gesprekken gehad! Het volk dácht dat Ik hun in de steek liet, omdat ze zich afkeerden van Mij. Maar ik ben er altijd geweest! Ook toen David in een moeilijke periode zat en hij moest vluchten, was Ik bij hem en heb Ik hem geholpen!"

Ik: "Hmm, daar hebt U wel gelijk in" (alsof Hij ongelijk kan hebben..)

God: "Die tegenwoordige zogenaamde woestijnperiode is bedacht door mensen om er zelf makkelijker vanaf te komen. Een beetje ver-overgeestelijkt"

Ik: "Hoezo?"

God: "Als mensen Mij echt willen ontmoeten en Mijn stem willen verstaan, dan zal Ik spreken. Ik geef wat iedereen nodig heeft. Maar ze nemen zelf de tijd niet meer om te luisteren. Ze staan niet stil en om het goed te praten, zitten ze dan zo ineens in een woestijnperiode". Hij ging door: "Er zijn wel zulke periodes, maar dat wil zeggen dat het letterlijk qua omstandigheden even heel erg moeilijk is. Dat je van iedereen afgezonderd wordt en alleen nog bij Mij kunt aankloppen. Bijvoorbeeld als iemand overlijdt of Ik je in een hutje op een vuilnisbelt zet."

Toen het doordrong wat er nu net precies gezegd was en het dus zoals gewoonlijk weer eens aan mezelf ligt, kreeg ik plotseling zo'n verlangen om te gaan dansen. Ik dans wel vaker, maar nu kwamen er allerlei bewegingen bij die ik nog nooit gemaakt had! God nam het over en ik ervoer zo'n vrijheid! Die leugen van een woestijnperiode is er uit en Ik hoor Hem weer. Wat kunnen we ons toch laten verblinden door wat de mensen om ons heen kunnen zeggen..

Toen ik mijn ogen weer opendeed, kwam ik erachter dat de gordijnen nog open waren en op de flat tegenover me stonden mensen op hun balkon naar me te kijken.. (Oeps..) Ach, wat boeide het ook... Ik heb gelijk maar gebeden of de overburen Gods heerlijkheid mochten zien en Hem zullen leren kennen :)

Vader's Hartsverlangen

When You Were A Child - Jason Upton

Een lied van een Vader aan Zijn kind

When you were a child

I called you my own

And you were mine

When you were a child

You could not standalone

But you were fine

I want to know that child again

Maybe time has changed you

But Love remembers when

You called my name and like the wind

I carried you away

It seems like only yesterday

When You were a child

When you were a child

The world was the unknown

But you were wise

To simply trust in me

That I will never leave

And hold on tight

I want to know that child again
Maybe time has changed you
But Love remembers when
You called my name and like the wind
I carried you away
It seems like only yesterday
When You were a child

Zomaar iets kleins...

Als trouwbijbel hebben we de Complete Jewish Bible gekregen. En omdat ik op dat moment niet echt bezig was met één bepaald boek, dacht ik "laat ik maar eens met Genesis 1:1 beginnen" (B'resheet in het Hebr.)
Al zo vaak gelezen, dus je weet wel wat er in de NBG staat. Maar in deze rechtstreeks uit het Hebr. vertaalde Bijbel leest het toch wel ff anders. En zo kwam ik op iets heel kleins: het staat er duidelijk dat toen God alles schiep, de nieuwe dagen begonnen met de nacht. Aan het einde van de dag als het donker werd, begon de volgende dag. Op zich niet heel schokkend, maar ik ben er eens over na gaan denken en bidden en heb hierin toch een nieuw inzicht gekregen:

In chronologische volgorde heb je dus eerst de nacht, dat staat voor slapen, en daarna de dag, dat staat voor actief zijn. Maar hoe vaak draaien wij die dingen niet om? Eerst actief zijn, werken, uitstappen in geloof, enz. en als we daar moe van zijn gaan we pitten. Tuurlijk, op elke dag volgt een nacht waarin je kunt rusten, maar vanaf het begin is het net andersom bedoeld: eerst slapen, dan werken. Als je het 'geestelijk' wilt zeggen: eerst bij God komen en tot rust komen en dan uitstappen.
Ik geloof dat als we dat concept doorhebben, we heel anders in het leven kunnen gaan staan. De wereld doet het precies andersom zoals God het bedoeld heeft en moet je eens zien hoeveel mensen een burn-out hebben.

Ik weet het, het is niet wereldnieuws. Maar voor mij was het toch ff een openbaring. Ben er nu een paar weken mee bezig in mn hoofd en met God en voor mij begint het meer en meer te landen. Wilde het jullie niet onthouden :)

We gaan nu bezig met onze jeugd om Marcus te lezen en ik denk dat we er toch maar de CJB ernaast gebruiken. Ben benieuwd naar nieuwe inzichten!

Married!

Hij heeft gelukkig 'ja' gezegd, dus vanaf 15 juli ben ik officieel mevrouw Susanne Mandemaker! Klinkt stoer toch? Heb ff een fotootje erbij geplakt :)

Net terug van de huwelijksreis en nu begint het 'gewone getrouwde' leventje. Robert is vandaag voor het eerst naar zijn nieuwe baan in Kampen en ik ben -hoe burgerlijk kun je zijn- ons huis aan het opruimen en schoonmaken... Nog een beetje aan het nadenken over wat God gezegd heeft en nog steeds mee bezig is over welke volgende stappen we mogen zetten, probeer ik alle mailtjes te beantwoorden binnen een paar dagen. Wat stapelt dat snel op als je een paar weken niet in Nederland bent geweest!

We hebben een heerlijk lang weekend in een mooi Nederlands hotel cadeau gekregen van mijn schoonfamilie als huwelijksreis en daarna zijn we low-budget wezen trekken per kano in Zweden, om God te zoeken en echt tot rust te komen.

Het is zo lekker menselijk: een paar stappen voor God uit rennen omdat je liever vandaag dan morgen de dromen die je van Hem hebt gekregen nog wilt uitvoeren... In Zweden heeft Papa ons duidelijk gemaakt dat we nog niet bezig hoeven zijn om nu gelijk naar Afrika te gaan, maar dat we het komende jaar eerst meer op elkaar ingespeeld mogen raken en ons met de Dutchies mogen bezighouden en alles wat God in ons eigen landje wilt doen (en dat is veel- de opwekking is al bezig!) Eerst komende tijd zal ik me gaan richten op de nieuwe band waar ik voor gevraagd ben en die een geweldige zalving heeft (zo cool!), gaan we lekker verder met onze jeugd, zullen we in Meppel interkerkelijk dingen op gaan pakken en gaat Robert bezig om zijn bedrijf op te zetten plus onze stichting om in de toekomst meer te kunnen betekenen voor de mensen in Afrika en weet-ik-veel-waar-nog-meer :) En we gaan proberen lekker nog wat reisjes te maken om nog wat meer culturen te besnuffelen :) Zo geweldig om te weten dat God je leven in Zijn hand heeft! Wat een rust geeft dat...