Just an ordinary saturday..

Tenminste, dat dacht ik dat het zou worden. Het begon ook best normaal hoor: uitslapen, douchen, computer aan om aan school te werken... De computer was nog maar net aan, of daar was de eerste verrassing al: de telefoon gaat. Nou is dat niet zo'n verrassing op zich, maar het was iemand die mij anders nooit belt en het nu echt op haar hart kreeg, omdat ze een tekst voor me had. Heel bemoedigend en precies wat ik nodig had... Heel cool!

Maar goed, aan elk telefoongesprek komt ooit een einde (zelfs bij mij) en ik had nog maar net het rode telefoontje ingedrukt, of daar klopte al iemand aan. Ik doe de deur open en daar verschijnt de volgende verrassing: een meisje dat ik een hele tijd gecoached heb en heel wat samen hebben meegemaakt, stond zo ineens voor mijn deur. Ik had haar inmiddels alweer een paar maanden niet gezien of gesproken omdat ze opgenomen is, maar toch stond ze voor mijn deur. Zo tof! Lekker bijgekletst, erg gezellig. Weer een knipoog van God.

Zij moest er op een gegeven moment ook weer vandoor, dus ik denk: ik ga nu toch echt maar een keer met mijn verslagen beginnen. Hmmm.. daar dacht God dus ff anders over. Ik had zo sterk het gevoel dat ik naar een bepaalde winkel moest. Dus ik daar maar heen, staat daar in die winkel een vrouw waar ik af en toe wel eens mee spreek als ik haar tegen kom. We beginnen een praatje en plotseling komt ze met haar hele verhaal op tafel. Alle problemen, depressies, noem maar op. Wow, wat een vertrouwen om dat zo te vertellen. Na een paar uur in die winkel haar verhaal aangehoord te hebben, besluiten we een rustig plekje te zoeken waar ik voor haar kon bidden. Kon ze wel gebruiken. En de winkel ging trouwens sluiten, dus we moesten wel ergens anders heen. Ze was zo blij dat ik wilde bidden en helemaal toen God echt dingen duidelijk maakte en uitsprak over haar. Stukje bevrijding gekregen en dat allemaal op een normale zaterdag. Daarna samen nog een patatje gehaald, nog wat gepraat met elkaar en toen naar huis. Het was al 8 uur... Echt tof: ik maakte me best wel zorgen om school. Ben aan het afstuderen en voor de zomervakantie moét ik gewoon alle verslagen enz. hebben ingeleverd. Maar de laatste tijd lukt het gewoon ff niet en ik voelde me daar zo schuldig over! Dus het was een enorme bemoediging dat God ff liet zien dat er belangrijkere dingen zijn en dat Hij het zelfs zo leidt dat ik onmogelijk met school bezig kán zijn. En dat allemaal op een normale zaterdag...