In de Woestijn?

Als je christen bent, hebt je het vast wel eens gehoord 'de woestijnperiode'. Vaak neergezet als een periode in je leven waarin 'dat geloven' allemaal niet zo gemakkelijk gaat... Je hebt moeite om Gods stem te verstaan (áls Hij überhaupt al spreekt), je ziet niks gebeuren of veranderen in de dingen waar je mee bezig bent en voelt je een beetje afgezonderd van Hem.

Ik had er de laatste ook wat last van. Niet in zo'n erge mate als hierboven beschreven staat, maar ik merkte wel dat het erg lastig was om Hem te vinden. En ik begon er een beetje genoeg van te krijgen om eerlijk te zijn...

Volgens mij heeft God datzelfde gedacht... Gisteren was ik weer een beetje aan het jammeren en klagen, toen ik plotseling duidelijk de stem van God hoorde. Het ging ongeveer zo:

Ik: "Heer, ik weet niet wat ik nog moet doen - ik kan Uw stem maar niet horen en voel me zo leeg. Volgens mij zit ik in een woestijnperiode of zo"

God: "Van die woestijntheorie klopt niks!"

Ik: "Ehh.."

God: "Heb je ooit in Mijn Woord gelezen dat Ik zweeg terwijl iemand in de woestijn zat?"

Ik: "Volgens mij niet nee"

God: "Nou dan! Toen het volk door de woestijn ging, was Ik er steeds bij: heb gesproken, liet mijn wolk en vuur zien en Mozes en Ik hebben hele gesprekken gehad! Het volk dácht dat Ik hun in de steek liet, omdat ze zich afkeerden van Mij. Maar ik ben er altijd geweest! Ook toen David in een moeilijke periode zat en hij moest vluchten, was Ik bij hem en heb Ik hem geholpen!"

Ik: "Hmm, daar hebt U wel gelijk in" (alsof Hij ongelijk kan hebben..)

God: "Die tegenwoordige zogenaamde woestijnperiode is bedacht door mensen om er zelf makkelijker vanaf te komen. Een beetje ver-overgeestelijkt"

Ik: "Hoezo?"

God: "Als mensen Mij echt willen ontmoeten en Mijn stem willen verstaan, dan zal Ik spreken. Ik geef wat iedereen nodig heeft. Maar ze nemen zelf de tijd niet meer om te luisteren. Ze staan niet stil en om het goed te praten, zitten ze dan zo ineens in een woestijnperiode". Hij ging door: "Er zijn wel zulke periodes, maar dat wil zeggen dat het letterlijk qua omstandigheden even heel erg moeilijk is. Dat je van iedereen afgezonderd wordt en alleen nog bij Mij kunt aankloppen. Bijvoorbeeld als iemand overlijdt of Ik je in een hutje op een vuilnisbelt zet."

Toen het doordrong wat er nu net precies gezegd was en het dus zoals gewoonlijk weer eens aan mezelf ligt, kreeg ik plotseling zo'n verlangen om te gaan dansen. Ik dans wel vaker, maar nu kwamen er allerlei bewegingen bij die ik nog nooit gemaakt had! God nam het over en ik ervoer zo'n vrijheid! Die leugen van een woestijnperiode is er uit en Ik hoor Hem weer. Wat kunnen we ons toch laten verblinden door wat de mensen om ons heen kunnen zeggen..

Toen ik mijn ogen weer opendeed, kwam ik erachter dat de gordijnen nog open waren en op de flat tegenover me stonden mensen op hun balkon naar me te kijken.. (Oeps..) Ach, wat boeide het ook... Ik heb gelijk maar gebeden of de overburen Gods heerlijkheid mochten zien en Hem zullen leren kennen :)