Robert

Time is flying when you're having fun :) And fun is quite an understatement to explain how I've been... Want: (tromgeroffel) ik heb verkering met de allerleukste, -liefste, -knapste, -grappigste, -sterkste en -zorgzaamste man die rondloopt op deze aardbol! En de heeeeele wereld mag dat weten!! Hij heet Robert en werkt ook bij TRIN en om een heel lang verhaal kort te maken: 't komt erop neer dat God ons wel een leuk stel samen vond en heeft dat even geregeld :) And I'm soooo thankfull for that!

Niet in eigen kracht

Stel je eens voor: over het water lopen net als Petrus! Geweldig! Tegen alle natuurwetten in gaan en laten zien dat onze God echt groter is dan de zwaartekracht! Ik heb het ook wel een paar keer geprobeerd, maar iedere keer weer ging ik kopje onder. Het lukte maar niet. Gelukkig was het grootste wonder niet dat Petrus over het water kon lopen, maar dat hij zijn eigen kracht had afgelegd. En dat wonder is te leren!

22 En [terstond] dwong Hij de discipelen in het schip te gaan en Hem vooruit te varen naar de overkant, totdat Hij de scharen zou hebben weggezonden. 23 En toen Hij de scharen weggezonden had, ging Hij de berg op om in de eenzaamheid te bidden. Bij het vallen van de avond was Hij daar alleen.

Moet je nagaan: Jezus, altijd met mensen om Zich heen, doet moeite om alle mensen weg te sturen. Zelfs Zijn discipelen worden het water op gezonden. Sterker nog, zij worden als eerste weggestuurd en dan zendt Hij de overige mensen pas weg. En wat doet Hij? Hij zoekt de eenzaamheid op. In alle stilte gaat Hij op een berg zitten met uitzicht over het meer en de sterren. Wat een prachtig uitzicht moet dat zijn geweest!

24 Doch het schip was reeds vele stadiën van het land verwijderd, geteisterd door de golven, want de wind was tegen.

De discipelen hadden duidelijk gehoord van Jezus dat ze het meer op moesten gaan en toch zaten ze nu erg in de problemen… Enorme tegenwind, hoge golven. Wat beangstigend! Hoe vaak hebben wij dat niet? Je hebt iets gehoord van God en gaat ervoor, maar toch lijkt alles tegen te zitten. Je begint gelijk te twijfelen: heb ik het wel goed verstaan? Klopt het wel wat ik hoorde? Zou ik iets fout gedaan hebben waardoor God nu niet meer wil of kan werken?

25 In de vierde nachtwake kwam Hij tot hen, gaande over de zee.

Jezus, met uitzicht over het meer en dus ook over de boot met de discipelen, doet eerst niets als Hij ziet dat de discipelen in moeilijkheden zitten. Helemaal niets. Hij ziet wat er gebeurt en blijft op de berg zitten. Dat kan heel hypocriet overkomen, maar dat is het niet. Hij heeft daar namelijk een heel goede reden voor. Wat zullen de discipelen nu gaan doen? Ik ben niet zo thuis in de zeilwereld, maar waarschijnlijk doen ze er eerst alles aan wat ze zelf kunnen, om niet om te slaan met de boot: zeilen laten zakken, tegen de golven in gaan liggen en met man en macht proberen die boot maar overeind te houden. Alles in eigen kracht…Natuurlijk helpt dat niet: de wind blijft en die golven lijken alleen maar groter te worden. De discipelen worden nog banger. Hoe zal dit aflopen? Of in ons geval: wat doe je als dingen niet gaan zoals je verwacht had? Wat als je je huis kwijt raakt? Wat als alles waar je ooit in geloofde toch niet alles blijkt te zijn wat er is? Wat als je (schijn-)veiligheid als een kaartenhuis in elkaar dreigt te zakken? Of als er maar geen verandering te zien is in je omgeving waar je al zo lang voor aan het bidden bent? Verlies je het vertrouwen in Hem en ga je manieren bedenken om het zelf op te lossen?

In de vierde nachtwake komt Jezus dan toch. Helemaal aan het einde van de nacht. Op het laatste moment dus eigenlijk. Wanneer alle eigen kracht is afgelegd en de discipelen niets anders meer kunnen dan het over te geven en af te wachten. Als de discipelen tot de conclusie komen dat ze het zelf gewoon niet kunnen, komt Jezus en wil helpen. Dan krijgt Hij alle ruimte om te doen wat Hij wilt doen. Maar wat doen wij?

26 Toen de discipelen Hem over de zee zagen gaan, werden zij verbijsterd en zeiden: Het is een spook! En zij schreeuwden van vrees.

Komt er eindelijk échte hulp, (h)erkennen we Hem niet… Sterker nog: we zijn bang voor Jezus. De Man met wie we al een tijd dag en nacht optrekken, die we misschien wel wonderen hebben zien doen en die we (zeggen te) volgen, herkennen we niet! Onze Heer en Meester herkennen we niet... In plaats daarvan gaan we Hem beschuldigen. Het is een spook! Het is nep! Het is van satan! Wat een vertrouwen... “Dit hebben we nog niet eerder gezien, dus kan het niet God zijn.” Sinds wanneer weten wij meer dan God?

27 Terstond sprak [Jezus] hen aan en zeide: Houdt moed, Ik ben het, weest niet bevreesd!

Maar die beschuldiging en dat wantrouwen maakt Jezus niet veel uit. Hij blijft vol liefde en stelt ons gerust. ‘Terstond’ is hetzelfde als ‘gelijk’. Direct na die opmerking dat Hij een spook zou zijn, stelt Hij de discipelen gerust. Wat een lieve Heer hebben wij!

28 Petrus antwoordde Hem en zeide: Here, als Gij het zijt, beveel mij dan tot U te komen over het water. 29 En Hij zeide: Kom! En Petrus ging uit het schip en liep over het water en ging naar Jezus.

Petrus, een man die met hart en ziel voor Jezus gaat, zegt: “Here, als Gij het zijt” Nog steeds is er twijfel. Nog steeds weet hij niet zeker of het wel Jezus is. Maar goed, hij wil het zeker weten en wil gehoorzamen aan Hem. Als Hij het is natuurlijk…

Wanneer Jezus zegt dat Petrus mag komen, stapt hij de boot uit. Hij houdt zich niet nog even vast aan de reling (“Zou ik het doen of zou ik het toch niet doen?”), maar kijkt Hem in de ogen en stapt gelijk op Hem af. Vol geloof. Wow!

Het grootste wonder was niet dat Petrus over het water liep, maar dat hij alle eigen kracht overboord gooide en vol vertrouwen op Jezus afging. Als je alles van jezelf aflegt, zal God jou laten drijven. Dan zijn er wonderen mogelijk!

30 Maar toen hij zag op de wind, werd hij bevreesd en begon te zinken en hij schreeuwde: Here, red mij! 31 Terstond stak Jezus hem de hand toe en greep hem en zeide tot hem: Kleingelovige, waarom zijt gij gaan twijfelen?

En dan begint je omgeving moeilijk te doen en zie je de omstandigheden weer. Je begint te redeneren, het geloof zakt weg en jij gaat kopje onder in je eigen problemen. De oude mens die weer even boven komt om jou aan het twijfelen te brengen… “Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Dit kan toch nooit goed aflopen?” Je schreeuwt het uit naar Hem. En gelijk komt Jezus, grijpt je hand vast en trekt je boven water. “Lief kind, waarom twijfel je aan Mij?”

32 En toen zij in het schip geklommen waren, ging de wind liggen. 33 Die in het schip waren, vielen voor hem neder en zeiden: Waarlijk, Gij zijt Gods Zoon!

De overige discipelen zien dat het goed afloopt en erkennen Jezus als Gods Zoon. Eind goed al goed zou je denken. Maar toch, zou je niet liever een Petrus zijn, die ook als de omstandigheden nog steeds uitzichtloos zijn, op Jezus vertrouwt en de boot durft te verlaten? Om je eigen zekerheid op te geven en maar gewoon die eerste stap te zetten… In geloof en met vertrouwen dat Hij je laat drijven. Kijkend in Jezus ogen!

Totally in love...

Ooit versteld gestaan van hoe God soms zo snel en duidelijk gebeden laat uitkomen? Ik had het vandaag in de dienst... Ben er nog steeds een beetje overwhelmed door!

Met een groepje zijn we al een tijdje voor onze gemeente en woonplaats aan het bidden en vandaag werd het echt duidelijk dat God die gebeden verhoord! Er stopte een echtpaar recht voor de kerk uit hun auto om een winkelpand te bekijken oid en ik had het heel sterk op mijn hart om voor ze te bidden, terwijl we het Avondmaal aan het vieren waren en ik vandaag aan de beurt was om te zingen. Beetje rare timing, dus ik wist zeker dat het van God was.. Dus ik bidden dat die mensen bij ons naar binnen zouden komen en God zouden ontmoeten en bij Hem zullen blijven. En wat gebeurde er? Een half uur later stappen ze de kerk binnen en blijven kletsen tot een uur of 1! Zooo bijzonder!

En dat was niet eens het enige! Drie (!) mensen uit onze gemeente die nog nooit een woord van God durfden door te geven, kwamen vandaag met super profetische en zuivere woorden van Hem! Zij bemoedigd in hun geloof, woorden van waarheid uitgesproken van God en de gemeente opgebouwd. Wat wil je nog meer?

Het is gaaf om te zien dat de gebeden eindelijk uitkomen en dat God zo verschrikkelijk veel van ons houdt!

Ezechiël in 2008!

Tijdje geleden alweer.. Ben afgelopen tijd door God op een plek gezet waarin vooral droogte en honger regeerden en waar Hij heel specifieke dingen gezegd heeft. Ik heb nog geen idee hoe je deze boodschap door kunt geven aan de gemeentes en de rest van de wereld, maar er broeit iets groots en God wil veel zeggen...

Ezechiël. Wat gaat er door je heen als je deze naam hoort? Om heel eerlijk te zijn ging het bij mij eerst niet verder dan de dorre doodsbeenderen waar Hij leven over uit moest spreken en dat die beenderen weer levende mensen werden. Geweldig verhaal natuurlijk, vooral als je zo visueel bent ingesteld als ik...

God zegt al een paar maanden tegen me dat de tijd van tegenwoordig als de tijd van Ezechiël is. Dus ben ik maar eens op onderzoek gegaan wat er nou precies in dat boek staat. En man, wat een boodschap! Maar wat ontzettend confronterend. God heeft mijn ogen geopend. Ezechiël was een man die de waarheid moest spreken tegen Gods volk, niet tegen de wereld. Een volk dat weerspannig lekker verder ging met wat zij dachten dat God van hen wilden, zonder dat ze ooit naar hun God toe gingen en afgoden vereerden. Net als tegenwoordig. In 2008 zal God de waarheid weer laten horen in de kerk en sommigen zullen zich bekeren en zal er opwekking komen, maar anderen zullen hoogmoedig en trots doorgaan met waar ze mee bezig zijn.

Het is nu niet de bedoeling om een politiek correct praatje te houden, maar om mijn gedachten te delen. Loop je tegen dingen aan die hier staan, ga dan alsjeblieft terug naar je Papa met een open hart en vraag Hem wat Hij vindt. Om eerlijk te zijn maakt het mij weinig uit wat je van mij vindt, het gaat er mij om wat God (van me) vindt en ik heb het idee dat Hij dit wil zeggen:

Kerk, bekeer je! Word echt! Bekeer je van je hoogmoedige, trotse en eigenwijze manieren. Je kent Me niet, ook al proclameer je van wel. Heb je dan niet in de gaten dat je Mij niet dient? Zie je dan niet wie Ik echt ben? Waarom ben je zo blind? Ik heb je alles gegeven wat Ik je kon geven. Ik heb alles gedaan wat Ik kan doen. Waarom ga je toch verder met je eigen kerkje spelen? Waarom ga je dan toch verder met afgoderij? Wist je dat op de zondag de grootste afgoderijdiensten plaatsvinden? En nee, niet van de wereld, maar van jullie zogenaamde christenen. Ik schaam mij ervoor dat je Mijn naam gebruikt voor deze vreselijke acties. 'Christen zijn' betekent 'zoals Christus zijn', maar daar is zo weinig van te zien!! Ik schaam Mij ervoor dat jullie je zo noemen en Mijn naam ontheiligen! Ik ben een heilige God, apart gezet, en toch proberen jullie Mij in te passen binnen jullie wereldse denken. Dat lukt niet, dat is afgoderij. Ik ben niet zo! Ik ben groter dan je denkt, Ik ben niet te vatten voor jullie kleine mensjes. Probeer dat dan ook niet. Ik heb zoveel beloften gegeven, zoveel nieuw leven en die aborteren jullie. Hoeveel jonge mensen die vol waren van Mij heb je niet de deur gewezen en lauw gemaakt? Hoeveel mensen heb je wel niet een verkeerd beeld gegeven van wie Ik ben? Je kent me niet. Je wilt niet Mijn kind zijn, al zeg je van wel. Mijn kinderen houden van Me, luisteren naar Me en leven zoals ik het bedoelt heb voor ze. Ik ben hun eerste liefde! Maar jij houdt je vast aan je eigen veiligheid. Aan je zelf bij elkaar gespaarde huis of auto. Aan de humanistische gedachten waar de wereld zo vol van is. Ach ja, zolang niemand maar over jouw grens heen gaat en je respecteert en vooral met rust laat... Blijf lekker zitten in je confortzone, blijf vooral lekker toekijken en veroer je niet. Leer Mij niet kennen. Waarom zou je? Je bent toch gelukkig? Maar weet je, JE BENT OP WEG NAAR DE HEL! Je kan wel zeggen dat je gered bent, maar denk je dat Ik me daar iets van aan trek? Denk je nu echt dat je je eigen gang kan gaan en dan ook nog eens kunt verwachten dat je naar de hemel gaat? NEE, NEE, NEE! De weg is 'eng' weet je nog, dat betekent nauw en maar weinigen zullen daarover kunnen wandelen! Eén keer je leven aan Jezus geven is niet genoeg: leven naar Mijn inzettingen, luisteren naar Mijn stem, de rust zoeken bij Mij en je continue laten veranderen door Mij zal je redden. Alleen door een relatie met Mij aan te gaan zullen we elkaar leren kennen, niet door Mijn Woord te bestuderen met je blinde ogen en op slot zittende denken. IK LEEF EN BEN HEILIG! Ik wil je laten zien hoe Ik kan voorzien in dingen, Ik wil Mijn Koninkrijk op aarde waarheid zien worden, maar hoe moet dat als 'Mijn' kerk niet eens weet wie Ik ben?
Ik weet dat je niet gaat luisteren en gewoon op deze manier door zal gaan. Ik weet dat je weerspannig bent, Ik weet dat je onzeker bent en bang om los te laten van je eigen maniertjes. Maar Ik zeg je: als jij werkelijk een opwekking wilt in de maatschappij waar je in leeft en je wilt Mijn wonderen zien, BEKEER JE DAN EN GEEF MIJ DE RUIMTE! Ik hou van je, Ik wil Mijn kerk zien worden zoals ze bedoeld is. Ik wil zien dat meer mensen Mijn kinderen zullen worden. Beginnend bij de kerk. Maar wees niet hoogmoedig en ga weer op je knieën, vraag naar dat eerste vuur, dat je hartsverlangen Mijn hartsverlangen zal zijn. Dat Ik mijn hart met jou kan delen, dat Ik je kan laten zien wie Ik ben en hoeveel Ik van je houd. Bekeer je kerk, bekeer je!
2008 Zal vol staan met wonderen, maar daarvoor is wel eerst een grote opruiming voor nodig in de harten van mensen. Ik wil je die passie geven, Ik wil je dat vuur geven, maar wees echt en puur, anders zul je het niet kunnen ontvangen en zal je hart opdrogen en zal Ik je verantwoordelijk houden voor de schade die dat oplevert.

Ga terug naar je Papa en bekeer je iedere dag opnieuw!